De Via Verde de Guadiana.

16 augustus 2019

Dagafstand: 153.79 km

Totale afstand: 4783 Km

De camping is in Guadalupe op het eerste zicht heel rustig.

Deze ochtend was ik vroeg uit de veren en om 08.20 uur was ik reeds onderweg.

Het eerste deel was langs een hoofdweg en daarna wegen die langs een autostrade liepen.

Op zeker moment was ik te vroeg over de autosnelweg gegaan, en ik dacht dat ik al veel verder op het kaartje was.

Probleem is een beetje dat niet alle kaarten dezelfde schaal hebben.

Dus ik vraag het aan een arbeider die met zijn wagen het bevloeiingssysteem controleerde waar ik juist was  en langs waar ik moest rijden.

Uit zijn uitleg maakte ik op dat ik recht af moest en dan altijd rechtdoor.

Ik bedankt hem en hij rijdt verder, maar vijftig meter verder stopt hij en doet teken dat ik ook moet stoppen.

Hij opende zijn achterdeur van zijn citroën C15 (dus een oud karretje) en haalt er vier grote perziken uit de emmers die achterin staan.

De perziken snel in de fietstas, gelukkig waren ze niet over rijp, ik heb er al eentje opgegeten, ze zijn lekker hoor.

Dat moet nogal een kast van een villa zijn met zo een naam!

Ja, Flor heeft blijkbaar niet zo een goede smaak.

Vandaag opnieuw een paar tomaten gaan plukken, ter compensatie deze reclame, het is zoals in het suikerfabriek van Tienen, de ene vrachtwagen na de andere komt zijn lading lossen.

In Miajadas inkopen gedaan en gepicknickt  in het midden van de grote baan. Hier was tenminste schaduw.

En dan mocht ik opnieuw een kanaal volgen een goede dertig kilometer.

Op zeker moment heb je links van het kanaal niets dan dor landschap.

Op dezelfde plaats rechts groene rijstvelden, ja rijstvelden dat had ik niet direct verwacht hier in deze droge streek.

En dan begin ik aan de "Via Verde Vegas del Guadiana" dat is een oude spoorweg bedding waar jaren geleden met steun van Europa een fietspad is van gemaakt.

Het laatste grote onderhoud is een paar jaren geleden gebeurd. Maar het was wel tof fietsen.

Tof hé zo recht, zonder dat het einde zichtbaar is, en voorlopig mooi vlakke omgeving.

Het station heeft zijn beste tijd gehad, geen koffie.

De spoorlijn moet stilaan zijn weg zoeken door de kleine heuvels, ik denk dat ik zes bruggen ben tegen gekomen.

Deze koe heeft geluk ze heeft direct water in de omgeving.

De in snijdingen worden langer en dieper, ik nader duidelijk echte bergen.

Het is wel zalig om zo heel langzaam de bergen in te stijgen, zonder dat het veel moeite kost.

Maar na de Via Verde kwamen nog een paar zware hellingen, en zalige afdalingen.

Boven op de eerste zware helling was een benzine station, op het eerste gezicht was het gesloten.

Maar een auto kwam aan gereden om te tanken.

Dus daar kon ik nog iets fris kopen, een echte winkel was er niet, alles was zo oud, maar ik kon een paar blikjes kopen.

De bejaarde man met mij naar buiten, de sleutel van de drankautomaat stak erop,  en hij nam de blikjes gewoon uit de automaat.

Ik denk dat het niet meer werkte met munten maar koelen deed hij nog heel goed.

De camino blijft nog steeds in de buurt, hier aan een parking langs de weg.

Het was een lange fietsdag maar om 20.15 uur was mijn tent opgesteld en kon ik met Hilde bellen om een beetje bij te praten.

En nu ga ik slapen, de groetjes